Tækin

Fólk vandist því
ótrúlega fljótt
að tilfinningar
væru mælanlegar.

Gagnrýnendur sögðu
almenning glata hæfni
til að skynja eigin líðan.

Forsvarsmenn tækninnar
minntu á að mannkynið
hefði aldrei skilið sig sjálft –
hvorki fyrr né síðar.

Þetta væri aðeins byrjunin.
Á næsta misseri, sögðu þau,
yrði hægt að eyða tilfinningum
með daufum geisla.

Þau hvísluðu óvart:
„Enginn þarf þá
að finna neitt lengur.“

En þegar skælbrosandi menn
tóku að streyma
inn á heilsugæslur
og biðja um mælingar
á sorg sinni og reiði,

byrjaði kerfið að halla.

Ekki til hliðar –
heldur inn í eitthvað
sem birtist aldrei á skjánum.