Orð óvitans

Spyrjum ei hvar orðin bíða,
ákafi fælir fuglinn á brott.

Gefum hinu frjálsa tíma
og frið til þess að anda.

Röskum ei ró þess villta,
ráðum heldur í söngvana.

Að sitja með skugga
er að birtast í ljósinu.

Sönn mildi virðir mörk,
og mótast af nærveru.

Eins og hjartað óx í hafi,
mun haf vaxa í hjartanu.

Ekki til að brjótast út,
heldur gangast við.

Ekki til að hreinsa af mold,
heldur finna til mennsku.