yfir jörðinni

þegar vormáninn gengur hjá spegilsvörtum steinum fljótanna

og hugmyndin um morgundaginn gárast á lygnum djúpunum

fyllast vit okkar af draumum, ljóðum og dökkum söngvum

sem færast yfir tifandi og glitrandi rýmið á bak við ennið

með fegurstu augnablik jarðarinnar í dulu fótmáli sínu

áður en dagrenningin hefur loks hreinsað augu okkar

af síðustu stjörnum og skuggum húmblárrar nætur