bréf til fortíðar
þegar ég losaði skuggana við fortíð sína
og hljóðfærin fylltust myndlausum draumum,
féllu nokkrir dimmbláir geislar á brotnandi stíga
og földu um leið fyrstu stjörnurnar í fótspor morguns
með ljósan svip og hvíslandi orðróm í laufkrónur trjánna,
eins og dulin loforð eða örsmá bréf, týnd handan augnabliks
og hljóðfærin fylltust myndlausum draumum,
féllu nokkrir dimmbláir geislar á brotnandi stíga
og földu um leið fyrstu stjörnurnar í fótspor morguns
í hljóðlausu endurvarpinu varð til kunnuglegt stef
sem leið yfir síðustu augnablikin úr hljóm næturinnarmeð ljósan svip og hvíslandi orðróm í laufkrónur trjánna,
eins og dulin loforð eða örsmá bréf, týnd handan augnabliks
