frelsi

lítill vindsveipur feykti fisléttu ljóskeri

svo það tókst á loft á kyrrum kvöldhimninum

og sveif hljóðlaust yfir skógarþykknum og strætum

áður en það hvarf í dökkvann milli samliggjandi stjarna

bréfin í rigningunni

það er skrifað í rigninguna

innan um ljósgeisla og götur

að þessa stund sem þú dvelur

jafnt í híbýlum efnis og hugar

mun vitund þín vakna af sandi

og snerta hin fjarlægu dulu ský

sem enginn hefur enn náð að njörva,

nema með því að yfirgefa allt það sem

veruleikinn hefur skapað í vitund okkar

milli nætur og morguns

dimmrauður tónn slær endurtekið í bakgrunni,
þungur og einsleitur markar hann hið nýja svið

framar færast ljós og strengir yfir gagnsætt rýmið,
kveikt af himneskum eldum og íhugun þögullar nætur

í lokin sé ég brýr morguns rísa við sjóndeildarhringinn,
undan gylltum sveigum þeirra falla fyrstu litir jarðarinnar