fjarlægð

sagt er að máninn
verði aldrei einmanalegri
en þegar hann lítur yfir ljósborgirnar
í fjarlægum glaumi laugardagskvöldanna

útlaginn

hulinn dulu næturhúmi
dæsir einmana vetur
á heitar rúðurnar

til gamals vinar

ég man mér fannst himinninn alltaf líta öðruvísi út
frá herbergisglugganum þínum;
eins og hann væri brotinn

haust

í lágum haustvindinum
andvarpar skógurinn
í brúnt laufið

jarðarför mánans

frá lygnu hyldýpinu
hljóðlaus niður

niður til
jarðar

O

flýtur milli
hafs og himins

áður en hann leggst
aðframkominn í þangið

ósjáanlegur aðdragandi

upphafið
er blindur blettur
á hinum sjáanlega alheimi