24:00

í fyrndinni reyndu forverar okkar að ná taki á tímanum; þeir hentust á eftir honum í eins konar eltingarleik og þegar þróunin hafði loksins gefið þeim tímaskyn þóttust þeir geta klukkað hann; stássið hangir nú uppi á vegg eigendum til prýði eins og uppstoppað dýrshöfuð í húsi ævintýramanns

í rauninni náðu þeir honum aldrei, og tókst því síður að drepa tímann; þetta er eins og að reisa rimla utan um sjálfan sig og segjast þannig hafa fangað umheiminn

ólin er enn spennt um höndina og maður tímabundinn þannig; sá tími sem menn elta með úrum sínum er þegar úreltur þá er þeir ná honum; hamstrahjólið snýst enn; þó maður eigi dagatal eru dagar hans samt taldir og enn í dag er maðurinn fangi eigin huga en hugfanginn eftir sem áður

+/-

heilinn er þrumuský sem eldingum slær niður úr
og þaðan þyrlast æðisgenginn skýstrokkur

eyðileggingarmáttur
hvirfilbylsins er
óhugnanlegur:
tré eru
rifin
upp
með
rótum
og mannvirki
jöfnuð við jörðu

takist hins vegar að hagnýta
starfsemi rafmagnstauganna
- þá ljóma heilu byggðarlögin